Zoveel
Zoveel tranen dat ik verdrink,
Ik hou me flink, maar voel dat ik van binnen vermink.
Zoveel gedachtes dat ik alles vergeet,
Ik doe normaal, maar voel me incompleet.
Zoveel fouten, dat ze mij omringen
Ik voel me gevangen, in mijn eigen herinneringen
Zoveel daden, die ik niet had mogen verrichten
Ik ben in deze duisternis opzoek naar de lichten.
Zoveel gevoelens, die ik niet kan omschrijven
Ze moeten weg, ze mogen niet blijven.
Zoveel hopeloosheid, ik kan het niet aan
Ik voel me zo rot, en voel weer een traan.
Ik ben mezelf niet meer, voel me niet normaal
Ik ga er kapot aan, het word me fataal..
Ik hou me flink, maar voel dat ik van binnen vermink.
Zoveel gedachtes dat ik alles vergeet,
Ik doe normaal, maar voel me incompleet.
Zoveel fouten, dat ze mij omringen
Ik voel me gevangen, in mijn eigen herinneringen
Zoveel daden, die ik niet had mogen verrichten
Ik ben in deze duisternis opzoek naar de lichten.
Zoveel gevoelens, die ik niet kan omschrijven
Ze moeten weg, ze mogen niet blijven.
Zoveel hopeloosheid, ik kan het niet aan
Ik voel me zo rot, en voel weer een traan.
Ik ben mezelf niet meer, voel me niet normaal
Ik ga er kapot aan, het word me fataal..
Reacties op dit gedicht
| muurbloempje: | Zaterdag, juni 03, 2006 00:26 |
| zoveel teveel... hopelijk nooit fataal. mooi en herkenbaar |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Mary Jane. | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 03 juni 2006 | ||
| Thema's: | ||