Regenboog
Regenboog
Jij doet mij zoveel
Zoveel
Gevoelens, emoties
Alles tegelijk, al gierend door mijn lichaam
Wil mijn hart laten gaan
Laten zweven, huizenhoog
Zelfs tot in de wolken
Waar ik jou tegenkom
Mijn regenboog
Jij geeft mijn wereld weer kleur
Jij opende de deur
Van mijn gesloten hart
Dat door het leven zo was getard
De warmte was verdreven
Door de kou van het leven
Maar jij mijn regenboog, laat de zon weer schijnen
En laat de kou, uit mijn hart verdwijnen
Nu telkens als het regent in mijn leven
Denk ik aan jou, mijn regenboog
Die de regen laat verdwijnen
En de zon weer laat schijnen
En mijn hart laat zweven
Huizenhoog
Mijn regenboog…
Reacties op dit gedicht
| MayadeBij*: | Zondag, juni 04, 2006 15:34 |
| Super! | |
| vlokje: | Zaterdag, juni 03, 2006 23:32 |
| Hmm.....Mooi!!! liefs sylvia |
|
| nippy: | Zaterdag, juni 03, 2006 22:33 |
| prachtig neergezet!! liefs | |
Over dit gedicht
| Auteur: kronkel | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 03 juni 2006 | ||
| Thema's: | ||