Je kunt de onbereikbare pure schoonheid beter niet zien
Dan haar zien en haar niet kunnen bereiken
Er is dan ook niets dat mij zo’n pijn doet dan naar jou te kijken
Omdat mijn verlangen naar jou dan niet wordt ontzien
Jij laat met je stralen de zon in de schaduw staan
En als jij alle sterren bent, ben ik slechts een maan
Het kijken naar jou, het onbereikbare ideaal
Is als het ontbrekende einde van een fascinerend verhaal
Ik moet het accepteren, het is nutteloos om naar jou te streven
Aangezien ik je zoveel liefde als dat je verdient nooit kan geven
Ik breng m’n innerlijke stem maar snel tot zwijgen
Want mijn verlangen laat me toch alleen maar pijn verkrijgen
Als jij de kunst bent, ben ik slechts een schilderij
Och jij, jij meisje van m’n dromen
Ik hoop desondanks dat we ooit tezamen komen
Ook al ben jij zoveel volmaakter dan mij