In het donker van de nacht
wacht ik op wat er komen gaat.
Wanneer ik overgelaten ben aan eenzaamheid,
de nacht koud is, en de donkerte beklemmend.
Wachtende totdat de herinneringen tot leven komen,
de figuren opstaan uit de duisternis.
Nogmaals ben ik op die plek;
voel ik wat ik ooit voelde, zie ik wat ik ooit zag.
Weer ervaar ik diezelfde machteloosheid:
Een gevoel van binnen dat niet weg wil gaan.
Gedachten razen door mijn hoofd,
terwijl ik wacht todat de slaap de onrust in mij dooft.
Ik weet dat de geschiedenis zich herhalen kan.