Alweer een dag
oneindig
dwaalt haar blik
in de ruimte
van de tijd
zwart
is haar levensverhaal
de toekomst
is zij kwijt
vervlogen
tijdens het moment
waarin zij
de waarheid zag
dat alleen de eenzaamheid
haar nog rest
in alweer
een nieuwe dag
Reacties op dit gedicht
| mugje: | Dinsdag, juni 06, 2006 09:27 |
| Super treffend geweldig geschreven LOVE YOU xXx tom xXx |
|
| Rien de Heer: | Maandag, juni 05, 2006 18:55 |
| Snikkk..heel erg droevig..waar blijven de vrolijke dichies??? Groetjesss, Rien. |
|
| m@rcel: | Zondag, juni 04, 2006 12:43 |
| rakend... stilmakend.. mooi.. Liefs m@rcel |
|
| Niina: | Zondag, juni 04, 2006 12:00 |
| stilte.. Eenzaamheid en tog prachtig Liiefs Niina |
|
| mums: | Zondag, juni 04, 2006 11:31 |
| rakend,herkenbaar. Slaakt een zucht. liefs mums |
|
| hiljaa: | Zondag, juni 04, 2006 11:15 |
| droefmooi! voor zo vele hier bij mij! knufliefs--hiljaa-- |
|
| L!@: | Zondag, juni 04, 2006 10:45 |
| prachtig beeldend verwoord... eenzaamheid .. het lijkt me verschrikkelijk,,, | |
Over dit gedicht
| Auteur: Annemieke van der Ven | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 04 juni 2006 | ||
| Thema's: | ||