De tijd van eeuwigheid
Traag - tergend traag
De gebaren die zijn handen maken
De woorden slenteren slechts
Over zijn lippen
Langzaam - langzamer kan niet
Het zuchtje wind
Dat zijn haren een tikkeltje verlegd
Dat zijn mond droog maakt
Als een slak
Kruipt de tijd vooruit
En als ik schreeuwen wil
Dat hij moet ophouden
Dat ik hem altijd heb begrepen
En ook nu precies weet wat hij bedoelt
Gaat mijn mond veel te traag open
Komen de woorden er niet uit
Sloom rollen de tranen
Zo ben ik toch niet helemaal
Alleen
Zonder hem
De tijd van eeuwigheid gaat veel te traag
En als hij uiteindelijk
Van me weg gaat
Blijf ik staan kijken
Een eeuwigheid
En hij kijkt niet meer achterom
De gebaren die zijn handen maken
De woorden slenteren slechts
Over zijn lippen
Langzaam - langzamer kan niet
Het zuchtje wind
Dat zijn haren een tikkeltje verlegd
Dat zijn mond droog maakt
Als een slak
Kruipt de tijd vooruit
En als ik schreeuwen wil
Dat hij moet ophouden
Dat ik hem altijd heb begrepen
En ook nu precies weet wat hij bedoelt
Gaat mijn mond veel te traag open
Komen de woorden er niet uit
Sloom rollen de tranen
Zo ben ik toch niet helemaal
Alleen
Zonder hem
De tijd van eeuwigheid gaat veel te traag
En als hij uiteindelijk
Van me weg gaat
Blijf ik staan kijken
Een eeuwigheid
En hij kijkt niet meer achterom
Reacties op dit gedicht
| jopiejop: | Zondag, juni 04, 2006 21:34 |
| als een slak. Dit is een mooi gedicht en er valt een stilte in mijn hele lichaam. Ooit barst het, als een vulkaan die te lang gezwegen heeft. Kus. | |
Over dit gedicht
| Auteur: Dodootje | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 04 juni 2006 | ||
| Thema's: | ||