in één keer...
Ineens sta ik er alleen voor...
niemand die ik stoor...
In één keer men beste vriend kwijt...
zie je dit dan niet met spijt?
Je ogen alleen gericht op haar...
ze deed dit enkel met één enkel gebaar.
je trekt je van de rest niets meer aan,
je ziet ook mij niet meer staan...
Ineens sta ik er alleen voor,
in deze stressvolle tijd,
iedereen...niemand spijt...
niemand die ik stoor...
In één keer men beste vriend kwijt...
zie je dit dan niet met spijt?
Je ogen alleen gericht op haar...
ze deed dit enkel met één enkel gebaar.
je trekt je van de rest niets meer aan,
je ziet ook mij niet meer staan...
Ineens sta ik er alleen voor,
in deze stressvolle tijd,
iedereen...niemand spijt...
Reacties op dit gedicht
| appeltje: | Maandag, juni 05, 2006 15:40 |
| het voelt alsof je alleen bent, alsof er niemand is, maar onbewust staan er toch veel mensen om je heen.. sterkte liefs appeltje |
|
| _Zonneschijn_: | Maandag, juni 05, 2006 15:25 |
| Prachtig maar droevig verwoord! Liefs |
|
Over dit gedicht
| Auteur: forever in my heart | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 05 juni 2006 | ||
| Thema's: | ||