Fluisteringen van verlangen
Wolken gevuld met tranen
waaien heen en weer
blijven dwalen
hemels ver
-dichtbij-
Daar waar de zon zich verspreekt
zullen bomen luisteren en fluisteren
Daar waar de bloemen verwelken
zal het onkruid zijn weg hervinden
Bomen gevuld met gedachten
verliezen hun bladeren
tastbaar dichtbij
en standvastig
-zo ver weg-
Reacties op dit gedicht
| Mathilde: | Dinsdag, juni 06, 2006 14:26 |
oei... kusje? |
|
| flores: | Maandag, juni 05, 2006 22:46 |
| Oef!!!! Dit raakt me, is het omdat ik jouw gevoel bij mezelf opwek? Of is het herkenning? Don''t know. Je wordt bedankt muts!!!! Tsss, mij zo achterlaten..schaam je! *Grinnik* Kus! |
|
| HIJ&ZIJ: | Maandag, juni 05, 2006 18:39 |
| Ook bij nog geen verwelkte bloem staat onkruid, soms is het onkruid hoger dan de bloem zelf, tja, dan moet je aan het werk... |
|
| nippy: | Maandag, juni 05, 2006 17:52 |
| heel erg mooi geschreven! liefs | |
| Annemieke van der Ven: | Maandag, juni 05, 2006 17:19 |
| Treffend... x Annemieke |
|
| m@rcel: | Maandag, juni 05, 2006 16:13 |
| heel mooi Liefs m@rcel |
|
| DrieGeetjes: | Maandag, juni 05, 2006 15:39 |
| Bedankt voor het delen, eye witness. Ik heb genoten. :) | |
Over dit gedicht
| Auteur: eye witness | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 05 juni 2006 | ||
| Thema's: | ||