Dan ...
Elke ochtend
wanneer je opstaat
en je voor de spiegel staat
zie je mij
achter je
zie je mij glimlachen,
zie je mijn hand op je schouder
zie je mijn gezicht
die liefde uitstraalt
en dan
als je je omdraait
om mij zo werkelijk te zien
me werkelijk zo naast je te voelen
breek je het
breek je de droom
breek je de gedachte dat ik bij je ben
en breek je
je eigen lach
die ik je toverde
toen je mijn liefde
voelde.
En elke dag weer
die hoop
dat ik werkelijk bij je ben
en ooit,
ooit zal ik bij je zijn,
maar dan
zul je achter mij staan
en zal je hetzelfde doen
als ik deed
alleen dan
zal ik me omdraaien
en in je armen vallen
en je nooit
meer loslaten.
-Vanuit jouw ogen.-
Reacties op dit gedicht
| riansie: | Woensdag, juni 07, 2006 16:45 |
| wat ongelovelijk mooi geschreven echt ontroerend x riansie |
|
| ToxicTears: | Dinsdag, juni 06, 2006 17:00 |
| Wow!! Erg mooi!! Kusje, Esther |
|
| Hammad: | Dinsdag, juni 06, 2006 11:28 |
| Prachtig geschreven! liefs, Hammad |
|
| QueenBee: | Dinsdag, juni 06, 2006 07:43 |
| Wauw.. erg mooi geschreven!! Liefss |
|
Over dit gedicht
| Auteur: (rottig)appeltje | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 05 juni 2006 | ||
| Thema's: | ||