langzamerhand
Als de regen dikke tranen weent
Te vol
om niet te sterven op het zand
Als alles duidelijk wordt
... langzamerhand ...
Hoe tastbaar is die klaarheid
Die je dan voelt van binnen
Gevoed door druppels
aan de buitenkant?
Hoe tastbaar is de grijsheid
En de hardheid van de stenen
Door al die kille regen afgespoeld?
Maar hoe zichtbaar ook
die regenboog
Die je na de harde donders
Op je natte lippen voelt?
Reacties op dit gedicht
| ana (stacia): | Vrijdag, juli 07, 2006 09:47 |
| Hoe tastbaar is het gevoel hierboven geschreven. Om stil van te worden. kus ana |
|
| Cheeke: | Dinsdag, juni 06, 2006 13:59 |
| Vooral dat laatste onthouden. Enorm mooi gedicht...graag gelezen en echt van genoten! Liefs, Cheeke |
|
| Gert: | Dinsdag, juni 06, 2006 12:34 |
| Schitterend!! Groet, Gert |
|
| sunset: | Dinsdag, juni 06, 2006 10:53 |
| Wat een hoopvolle wending geef je aan het verdrietig verwoorde. Mooi. Liefs, sunset |
|
| Raira (Ria): | Dinsdag, juni 06, 2006 10:49 |
| Hartrakend mooi verwoord liefs Ria |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Steven Vermeulen | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 06 juni 2006 | ||
| Thema's: | ||