Door een ruit
Ga op me staan
Sla me kapot
Ik weet dat je me niet laat gaan
Doe de deur op slot
Scheur mijn huid
Breek al m'n tanden
Gooi me door een ruit
Mijn bloed kleeft aan je handen
Laat niemand zien
Laat het ze ontgaan
Want heel misschien
Gaan ze wel op jou staan
Sla me kapot
Ik weet dat je me niet laat gaan
Doe de deur op slot
Scheur mijn huid
Breek al m'n tanden
Gooi me door een ruit
Mijn bloed kleeft aan je handen
Laat niemand zien
Laat het ze ontgaan
Want heel misschien
Gaan ze wel op jou staan
Reacties op dit gedicht
| Micheline De Bleser: | Zondag, december 09, 2001 01:00 |
| Laat je horen , geef niet op, maak die ander ook eens een keer zot ! |
|
| Hans Winter: | Zaterdag, december 08, 2001 14:57 |
| Geen ander verweer hebben dan het aankijken, met in je ogen een besef van onrecht, dat zal blijven branden in de ander, dat door elke ander voor die ander terug kan slaan, misschien met je ogen die alvast alleen maken. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Layla Hester | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 07 december 2001 | ||
| Thema's: | ||