Mooie ogen kijken in de mijne,
zoekend naar een antwoord.....
Een antwoord dat ik niet geven kan.
Ik vraag me af wat haar ogen zullen zien.
Als ze verder kijken....
Als ik de dringende vraag niet langer kan ontwijken.
Wat zullen mijn ogen haar vertellen?
Zal ze de dieptes willen onderzoeken?
Het antwoord willen vinden?
.....
Het meisje ben ik verloren.
Niet door wat mijn ogen zeiden,
want ogen spreken een andere waarheid,
dan de eerlijkheid van woorden.
Het waren niet mijn ogen die haar de waarheid zeiden,
maar de stem,
die uit het niets leek te komen,
en mijn band met haar voor eeuwig verbrak.
Voor mij was het het einde van iets moois.
Iets dat ik koesterde,
diep van binnen.
De pijn die ik leed toen zij mij verliet,
deed niets af aan wie zij was,
of wat ik voor haar voelde.
Nooit zal ik stoppen dit meisje te beminnen,
omdat zij voor mij voor de schoonheid in het leven stond.
Mijn eeuwige spijt voor de blik in haar ogen,
toen zij in mij de waarheid vond.