La mune
De zon; de bron
van licht en leven
als zij ondergaat
dan kleurt de hemel rood
de kleur van de liefde
waarmee zij inluidt
de komst van een schone
dan even is het grauw
de stilte voor de storm
want weldra verschijnt
daar aan de donkere hemel
la mune; de vrouw
een schoonheid ongekend
een helder witte glimlach
alsof zei zegt
ik ben er voor jou
van licht en leven
als zij ondergaat
dan kleurt de hemel rood
de kleur van de liefde
waarmee zij inluidt
de komst van een schone
dan even is het grauw
de stilte voor de storm
want weldra verschijnt
daar aan de donkere hemel
la mune; de vrouw
een schoonheid ongekend
een helder witte glimlach
alsof zei zegt
ik ben er voor jou
Reacties op dit gedicht
| corem: | Woensdag, juni 07, 2006 11:05 |
| haha, dat moet inderdaad ''la lune'' zijn natuurlijk. Dank je wel sunset. ps opbouwende kritiek is van harte welkom. Dit is pas mijn eerste en ik kanvast nog een hoop leren van iedereen hier. |
|
| switi lobi: | Woensdag, juni 07, 2006 11:01 |
| Lieflijk... Liefsliefs, switi lobi |
|
| sunset: | Woensdag, juni 07, 2006 10:59 |
| ''la mune''? (En ik dacht altijd aan ''la lune''). Liefs en fijne dag, sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: corem | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 07 juni 2006 | ||
| Thema's: | ||