Toen ik die dag opstond
maakte die ene leerling het mij altijd bond.
Wat ik ook deed het was verkeerd
ik heb men les nu wel geleerd
dat dacht ik tot een paar dagen geleden
schopte die leerling mij terug in men verleden
hij sloeg en schopte mij
hij was gewoon te sterk voor mij
men boeken vlogen in het rond
hij stak al het gras en papier in men mond
ik stikte bijna van verdriet en pijn
niemand die er was ik had niemand die bij me wou zijn
toen was hij weg
liet mij na voor dood ik had weer eens pech
men kleren waren gescheurd men lichaam bedolven onder bloed
met mij ging het niet goed
nooit eigelijk want nu ben ik bang bang van leven
bang van jongens bang voor alles
mijn zelfvertrouwen kreeg een deuk kben kapot
die tijd maakte mij gewoon zot