Rood.
Met het rood
voor mijn ogen
hoef ik niets anders te zien
Nergens naar te kijken
nooit stil te blijven staan
Mijn geest verruimend
stop ik mijn hoofd
onder het kussen
en schreeuw
zachtjes
Want dit is geen liefde
maar dat maak
ik er van..
Reacties op dit gedicht
| Kim rc: | Woensdag, juni 07, 2006 20:44 |
| maar en echter die liefde heeft gemoeten je hoeft het niet op te geven blijf dromen van de ware en nooit verandert in ooit! heel origineel, mooi! xxx |
|
| switi lobi: | Woensdag, juni 07, 2006 18:12 |
| Dat is heel verdrietig! Liefsliefs....switi lobi |
|
| Because..Off..You: | Woensdag, juni 07, 2006 17:41 |
| erg mooi, ook stil makend.. xx mY |
|
Over dit gedicht
| Auteur: traankoe | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 07 juni 2006 | ||
| Thema's: | ||