dans
dans
somber blikt zij blindelings voor zich uit
met herinneringen - méér dan één-
staat zij in dromen nog te dansen
al voelt ze zich in realisme heel alleen
op een dansvloer zonder muziek is er
niemand die voor haar applaudisseert
want ze heeft zich in haarzelf gekeerd
hoe knap haar passen ook zijn geregisseerd
ooit zal ze toch weer dansen en zwieren
dan zijn het geen verlangende dromen meer
toch blikt ze – zo nu en dan- even terug
naar roze-bril tijden van weleer
L!@
Reacties op dit gedicht
| mums: | Woensdag, juni 07, 2006 22:52 |
| ooit komt er weer applaus, blijf dansen. liefs mums |
|
| L!@: | Woensdag, juni 07, 2006 21:33 |
| aah edith.. ik heb dat bewust gedaan...dichterlijke vrijheid noemt men dat...en ook omdat ik de nadruk op háár wilde leggen.. | |
| edith oeyen: | Woensdag, juni 07, 2006 21:11 |
| goed geschreven, maar ik denk dat haarzelf fout is, het moet zichzelf zijn | |
| Klaes: | Woensdag, juni 07, 2006 20:49 |
| zwierig droef groet/klaes |
|
| elze: | Woensdag, juni 07, 2006 20:31 |
| droef is deze dans op de gespen waarmee onze band is gesmeden - onhoorbaar lijk je weg te sluipen in de taille van verdriet kuslaifs,,,joe vriend die in eeuwigheid en één dag jou zijn toereikt... |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Lia van der Fluit | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 07 juni 2006 | ||
| Thema's: | ||