Ik kan het niet
Ik kan het niet…
Ik kan de pijn niet aan…
De pijn en zoveel verdriet…
Dat ik hier alleen in het donker moet staan….
Ik kan het niet…
Ik kan niet stoppen met huilen…
Iedereen die het ziet…
Ik kan het niet verschuilen…
Ik kan het niet…
Ik probeer mezelf te respecteren zoals ik ben…
Maar wat ik ermee op schiet?
Het lijkt of ik mezelf niet meer ken…
Ik kan het niet…
Ik kan de dingen niet verwerken…
Zo erg dat ik niet meer van het leven geniet…
maar niemand schijnt het te merken…
Ik kan het niet…
Het leven van de goede kant bekijken…
Ik zie niet wat voor mooie dingen het leven biedt…
Het lukt me niet om het goede te bereiken…
Ik kan de pijn niet aan…
De pijn en zoveel verdriet…
Dat ik hier alleen in het donker moet staan….
Ik kan het niet…
Ik kan niet stoppen met huilen…
Iedereen die het ziet…
Ik kan het niet verschuilen…
Ik kan het niet…
Ik probeer mezelf te respecteren zoals ik ben…
Maar wat ik ermee op schiet?
Het lijkt of ik mezelf niet meer ken…
Ik kan het niet…
Ik kan de dingen niet verwerken…
Zo erg dat ik niet meer van het leven geniet…
maar niemand schijnt het te merken…
Ik kan het niet…
Het leven van de goede kant bekijken…
Ik zie niet wat voor mooie dingen het leven biedt…
Het lukt me niet om het goede te bereiken…
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Vrijdag, juni 09, 2006 07:25 |
| Duidelijk tonend, droef verlangend neergezet van jou (Al zou ik de onnodige en niets toevoegende puntjes achter elke regel gewoon weglaten). Liefs en warme knuf, sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: gergie | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 09 juni 2006 | ||
| Thema's: | ||