Wonder mij
Wonder mij
In ‘t dichte lover stil een wind
verslapen strekt het verenkleed
op stille daken zachtjes spint
schemering in maangespeel
Oude bronnen ruisen koel
eeuwenoude heldensagen
tienuurklokken in ’t gebint
zetten aan in bronzen slagen
En in tuinen ongezien
sluimeren stergekroonde bomen
door hun takken heel misschien
zweven mensen mooiste dromen
Traag leg ik mijn pen terzijde
blaas de inkt snel warm, droog
wonder mij wat mij verblijdde
onder levens hemelboog.
**********
sunset 09-06-2006
**********
Reacties op dit gedicht
| hiljaa: | Vrijdag, juni 09, 2006 14:14 |
| wonder boven wonder weer een pracht an een gedicht! knufleifs--hiljaa-- |
|
| switi lobi: | Vrijdag, juni 09, 2006 13:05 |
| Wondermooi.....heerlijke sfeer hierin. Dikke kus, liefsliefs....switi lobi |
|
| m@rcel: | Vrijdag, juni 09, 2006 12:57 |
| schitterend mooi liefs m@rcel |
|
| elze: | Vrijdag, juni 09, 2006 09:23 |
| wauw,,,toppie dit weer laifs,,elze,, doekeltje [ = knuff |
|
| de nifter: | Vrijdag, juni 09, 2006 08:38 |
| jij verwondert mij al jaren! | |
| turtle: | Vrijdag, juni 09, 2006 08:23 |
| ''n voor mij rustgevend gedicht...mooi liefs |
|
| Annemieke van der Ven: | Vrijdag, juni 09, 2006 08:16 |
| Mooi... Liefs... |
|
| remie: | Vrijdag, juni 09, 2006 07:49 |
| niet te lang gaan zitten dromen we blijven je lezen...liefs Remie | |
| L!@: | Vrijdag, juni 09, 2006 07:41 |
| jij en je pen neerleggen... je bent toch niet ziek?? | |
