verbroken zielen
Ooit hield je van mij zoals ik was
Ooit vertrouwde je mijn geheel
In overvloed van geven
Ooit was je twijfelloos over mijn bedoelingen
Nu zie ik je niet meer
Ik voel je niet meer
Ik ken je niet meer
Maar vooral
Jij wil mij niet meer kennen
Wat ik gedaan heb is
Me nog steeds een raadsel
Elke nacht elke dag
Breek ik moeizaam mijn hoofd
Over de fout van mijn leven
Hoe?
Wanneer?
En vooral waarom?
Ik joeg je duidelijk in de leeuwenput
Onbewust of
Bewust en snel vergeten
Ik kan het niet meer vragen
Want ik ben het niet meer waard
Jouw woorden te aanhoren
Ooit vertrouwde je mijn geheel
In overvloed van geven
Ooit was je twijfelloos over mijn bedoelingen
Nu zie ik je niet meer
Ik voel je niet meer
Ik ken je niet meer
Maar vooral
Jij wil mij niet meer kennen
Wat ik gedaan heb is
Me nog steeds een raadsel
Elke nacht elke dag
Breek ik moeizaam mijn hoofd
Over de fout van mijn leven
Hoe?
Wanneer?
En vooral waarom?
Ik joeg je duidelijk in de leeuwenput
Onbewust of
Bewust en snel vergeten
Ik kan het niet meer vragen
Want ik ben het niet meer waard
Jouw woorden te aanhoren
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: BlackBecks | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 08 december 2001 | ||
| Thema's: | ||