* Stil *
Hij was stil
en toen
toen begon hij te praten
hij was verdrietig
om iets wat hij niet in de hand had...
Toen
plotseling werd hij boos
en vertelde ook waarom
hij staarde voor zich uit
en zijn ogen blonken
als of hij
zou beginnen te wenen...
Hij had verdriet
maar,
dat is niet wat iedereen ziet...
De meeste mensen
kijken niet zo ver
dat hij leed en pijn had
''boeide'' hen niet zo veel.
Het was stil
tot, hij weer begon
hij legde uit
wat hij eraan wilde doen...
En kort daarna
kwam er reactie...
Het ging al beter met 'm
dat zag ik...
*- PHOEBE -*
* Naar aanlijding van een mentoruur
de persoon waar het over gaat is
meneer van gastel voor hem is ook
het gedicht 'Boos' geschreven.*