Winter
Ik voel de wind door me haar waaien.
Me zachtjes tegen me wangen aaien.
M'n bange gedachtes weg spoelen,
En door mijn haren woelen.
De koelte van de dag,
En de vrieskouw van de nacht.
Hebben ieder hun eigen kracht.
De dieren terug getrokken,
De mensen in hun huis.
Iedereen aan het mokken,
Zij vinden dit seizoen niet pluis.
De bladeren al verdwenen,
Die hun plek aan knopjes verlenen.
De prachtige kale bomen,
Zoiets vind je alleen maar in je dromen.
Reacties op dit gedicht
| pain_girl: | Maandag, juni 26, 2006 19:10 |
| mOoii meis..:) heel mooi echt super.. heel herkenbaar.. was de wereld maar mooi en kon je maar elke dag genieten.. helaas zit dat er niet altijd in liefs Denice |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Ermena | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 09 juni 2006 | ||
| Thema's: | ||