Droge tranen
“Jij kàn niet huilen, ik heb het nooit gezien”,
en alweer noem je een halve waarheid juist
maar het is je vergeven: het is beter te leven
voor je als ik geen menselijkheid verdien.
Nimmer zag je hoe dat zoute etter van verdriet
mijn ogen verliet, zonder dat de wonde genas:
de oorzaak ligt immers dieper dan de kwaal,
terminaal: anders dan scheiden kunnen we niet.
Reacties op dit gedicht
| mietjuh: | Zondag, juni 11, 2006 17:35 |
| men neemt helaas vaak de tijd niet om verder te kijken.. mooie beeldspraak | |
| chocaatje: | Vrijdag, juni 09, 2006 23:17 |
| Pijnlijk geschreven.Hoop dat er betere tijden aanbreken voor je.Liefs mieke | |
| Mathilde: | Vrijdag, juni 09, 2006 22:19 |
scherp, letterlijk. slaat wonden in papier. kus |
|
| HIJ&ZIJ: | Vrijdag, juni 09, 2006 20:39 |
| nog maar een extra aai over je bol, liefs, |
|
| switi lobi: | Vrijdag, juni 09, 2006 20:09 |
| Wat een bitter einde...... Sterkte! Liefsliefs, switi lobi |
|
| _Zonneschijn_: | Vrijdag, juni 09, 2006 19:40 |
| Hoezo jij geen menselijkheid verdient? elk mens heeft toch recht op geluk ook jij! Liefs |
|
| milamber: | Vrijdag, juni 09, 2006 19:18 |
| hmm apart en origineel geschreven gr kerwin |
|
Over dit gedicht
| Auteur: scientist | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 09 juni 2006 | ||
| Thema's: | ||