Als een vogel in een kooi
Verstrikt
in webben van
pijn, verdriet, angst en woede
zit ik hier gevangen
in dit leven.
Als een vogeltje in een
ijzeren kooi
dat niet
meer fluiten
wil
Reacties op dit gedicht
| Aquarel: | Woensdag, juni 28, 2006 11:53 |
| Lieverd, dit is heel mooi verwoord, ik herken het gevoel ook, van jaren terug. Wat MayadeBij schrijft is in zekere zin waar. Je moet een uitweg zoeken. Wanneer het over mishandeling gaat, heb je daar misschien hulp bij nodig. Die hulp is er, maar je moet hem zelf inschakelen. Veel sterkte, knufje, Aquarel |
|
| MayadeBij*: | Vrijdag, juni 09, 2006 20:33 |
| Ach.. je bent een mens.. en dus heb je de keuze tot verandering ;) | |
Over dit gedicht
| Auteur: Kimberly | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 09 juni 2006 | ||
| Thema's: | ||