de zucht die je was
er was niets
in de holte van
je plots spontane lachen
het echoot maar aan
in de stilte
van mijn onbegrip
de dag komt je toe
als de nacht
je te rusten kust
maar je ademt
niet meer
als de zucht die je was
Reacties op dit gedicht
| ana (stacia): | Dinsdag, juli 11, 2006 19:28 |
| Dit klinkt als genegenheid, maar toch ook wel ver van elkaar. Zie ik het fout als ik er eenzaamheid in voel ? Of toch voor de ander... liefs ana |
|
| Marjolein.: | Zaterdag, juni 10, 2006 09:59 |
Wauw !! Dit is echt super. En dat is geen woord teveel. Liefs, |
|
| sunset: | Zaterdag, juni 10, 2006 07:10 |
| Wohw! Chapeau. Ik las het meermaals graag. Liefs en fijne dag, sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Het Gejefte | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 10 juni 2006 | ||
| Thema's: | ||