Mijmering
Mijmering
Slechts
af en toe heb ik het grote geluk gehad
een
glimp te mogen opvangen van jou
Liefste
van me,
Hartendief,
Wonderschone,
verre koningin
In
je tedere vlucht
heb
je heel even
met
ijle vingers
de
tinnen van mijn geest beroerd
Maar
dat was genoeg
genoeg
om het kind in mijn hart
te
laten dansen
op
de tonen van een betoverend lied
vol
mysterieuze schoonheid
even
geheimzinnig
als
jouw onnavolgbare glimlach
Mijn
liefde voor jou
droeg
haar eigen beloning in zich :
pure
extase en vreugde
Maar
soms wou ik meer dan een droom
en
was de pijn verschroeiend
God,
wat verlang ik nog steeds naar jou !
Maar
mij rest alleen de brandend-witte rust
van de eenzaamheid
* * *
Reacties op dit gedicht
| switi lobi: | Zaterdag, juni 10, 2006 17:32 |
| Een stille kus en uit palm van mijn hand blaas ik rozenblaadjes licht zachter dan een ademtocht als stille troost langs jouw gezicht Beeldschoon, zoals altijd......liefsliefs, switi lobi |
|
| remie: | Zaterdag, juni 10, 2006 14:26 |
| jee man, hier zweef ik helemaal op weg, voel zo goed wat je bedoelt...die eenzaamheid...liefs Remie | |
Over dit gedicht
| Auteur: troebadoer | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 10 juni 2006 | ||
| Thema's: | ||