Ontmoeting
Ontmoeting
Ik
zag haar in een glimp,
een
eenzame zonnepriem
door
het dikke wolkengrijs,
een
waaier van regenbogen
Nooit
verscheen zij weer
in
de spiegel van mijn ogen
Maar
haar beeld volgde mij
Zij
bleef leven in mijn sprookjes,
de
illusie van mijn betogen
Ik
noemde haar : zo mooi,
een jasmijn in de nacht
of een wonderlijk lied
dat het hart verovert
Ik noemde haar : eeuwig verlangen
Ik
noemde haar : verdroomde meren
Ik noemde haar : schoonheid
achter een sluier die mij betovert
Ik noemde haar : geef me je hand
zodat mijn ziel kan zingen
Ik noemde haar : mijn oase,
het
tedere huis van mijn wanen,
de
essentie van alle dingen
Ik
noemde haar : vergeet-mij-nietje,
blanke
bloem vol regentranen,
ik
zal je nooit vergeten
* * *
Reacties op dit gedicht
| switi lobi: | Zaterdag, juni 10, 2006 17:37 |
| Ik zucht alleen maar.....''t is als een prachtig sprookje. Liefsliefs, switi lobi |
|
| remie: | Zaterdag, juni 10, 2006 15:11 |
| wat moet jij verlieft zijn geweest...en je schrijft er zo mooi over, zonder echte pijn....liefs Remie | |
Over dit gedicht
| Auteur: troebadoer | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 10 juni 2006 | ||
| Thema's: | ||