nooit meer een morgen
Met een zachte snik
denk ik een ogenblik
aan jou
je liet me alleen met mn beslommeringen en zorgen
want voor jou kwam er nooit meer een morgen
17 jaren zijn verstreken sindsdien
en nog kan ik je gezicht zo helder zien
soms bezoek je me in mn dromen
levensecht..al zal dat er niet meer van komen
de pijn en het verdriet namen af
iets wat ik mezelf nooit vergaf
een beeld dat nooit zal verwijne
jouw hand in de mijne
soms voel ik je aanwezigheid
maar met de tijd
komen wij weer samen
dat geloof ik..wil ik geloven
hoop dat jij dat kan beamen
Reacties op dit gedicht
| lonleygirl15: | Zondag, juni 11, 2006 11:07 |
| Oeps sorry :-p Heel mooi geschreven En heel herkenbaar voor sommige mensen Het is echt wondermooi -xXx-jes en liefs Maïté |
|
| lonleygirl15: | Zondag, juni 11, 2006 11:07 |
Over dit gedicht
| Auteur: Nipster | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 10 juni 2006 | ||
| Thema's: | ||