Het is te laat
Het zou anders moesten zijn
dan ik had willen geven
de ondraagelijke zwaartekracht
duwt me alleen naar beneden
- het was niet wat ik had verwacht -
Spiegels spuwden vlammen uit
om in wonderen te geloven
vingers laten vlekken achter
zenuwen door een koud glas
maakt het gevoel toch iets zachter
Rennend om stappen te zetten
leerde ik hoe het in elkaar zat
het zilver zelf was van goud gemaakt
gesmolten terwijl het hart in vlammen opging
dat was hetgene, dat jou had geraakt
Maar het is te laat
om nog eens op te geven
probeer het nu zelf eens
kijk naar je eigen leven
- het kan toch prachtig zijn?
zie de zon dan schijnen
de heldere nacht schittert nog na
loop naar buiten
en wacht tot we verdwijnen -
dan ik had willen geven
de ondraagelijke zwaartekracht
duwt me alleen naar beneden
- het was niet wat ik had verwacht -
Spiegels spuwden vlammen uit
om in wonderen te geloven
vingers laten vlekken achter
zenuwen door een koud glas
maakt het gevoel toch iets zachter
Rennend om stappen te zetten
leerde ik hoe het in elkaar zat
het zilver zelf was van goud gemaakt
gesmolten terwijl het hart in vlammen opging
dat was hetgene, dat jou had geraakt
Maar het is te laat
om nog eens op te geven
probeer het nu zelf eens
kijk naar je eigen leven
- het kan toch prachtig zijn?
zie de zon dan schijnen
de heldere nacht schittert nog na
loop naar buiten
en wacht tot we verdwijnen -
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Zondag, juni 11, 2006 08:17 |
| Angst is verscheurend, stuk makend. Altijd. Treffend neergezet. Liefs, sunset |
|
| switi lobi: | Zondag, juni 11, 2006 08:03 |
| Prach-tig...... Fijne zondag! Liefsliefs, switi lobi |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Emilia | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 11 juni 2006 | ||
| Thema's: | ||