Ooit was het, het belangrijkste uit mijn leven…
Ik vond het geweldig…
De hele dag door dacht ik eraan…
Ik kon er uren over praten…
Het beheerste mijn leven…
Het was mijn leven…
Het was mijn hart…
Het was mijn ziel…
Het geweldigste vond ik die ene persoon…
Ik vond hem ontzettend leuk…
Ik leek wel verliefd…
Ik zwijmelde steeds als ik hem ergens zag…
Het leek een obsessie…
Hij was mijn leven…
Hij was mijn hart…
Hij was mijn ziel…
Toen veranderde mijn leven…
Ik moest het loslaten…
Ik moest ook hem loslaten…
Ik huilde hele dagen door…
Ik vond het verschrikkelijk…
Het was mijn leven…
Het was mijn hart…
Het was mijn ziel…
Ik bleef er wel aan denken…
Ook hij was nog steeds in mijn gedachten…
Het lukte niet om hem los te laten…
Als ik hem zag kwam er een steek van verdriet…
Het was een obsessie…
Hij was mijn leven…
Hij was mijn hart…
Hij was mijn ziel…
Ik heb het een beetje los kunnen laten…
Nog steeds is er nog iets…
Het zal nooit helemaal verdwijnen…
Het was een groot deel van mijn leven…
Het is er nog steeds…
Het was mijn leven…
Het was mijn hart…
Het was mijn ziel…
Ook kon ik hem een beetje loslaten…
Mijn gevoel voor hem was grotendeels weg…
Het deed ontzettend pijn om hem los te laten…
Hij was een groot deel van mijn leven…
Het is er nog steeds…
Hij was mijn leven…
Hij was mijn hart…
Hij was mijn ziel…