groei
Groei…..
Ik ving het met één hand, per toeval, het tweede
ogenblik waarvan jij zei dat de eerste sporadisch was,
ik weet niet waarom maar ik laat mijn weg leiden.
binnenkomen in een wereld die anders is, onbegrijpelijk
maar gestuurd, toeval is geen toeval meer voor mij.
Ik laat het even zo en kijk of er nog wat te redden valt
in een wereld waar bedrog de boventoon voert
het zal nooit worden wat het eens zou kunnen zijn
vertrouwen met mijn handen open, ik zal moeten
groeien naar een wereld waarin alleen ik mezelf kan zijn
elk moment waarin mijn rust wederkeert zal ik (be)grijpen
Reacties op dit gedicht
| L!@: | Zondag, juni 11, 2006 22:36 |
| kan me je boosheid wel indenken.. weer een harde les geleerd..en zo zullen er nog velen volgen.. laifs,, | |
| Cheeke: | Zondag, juni 11, 2006 22:11 |
| Je rust heb je echt wel nodig en ook minder naïef worden...voor deze wereld zijn we te goed en worden daardoor misbruikt! Zoals zovelen moet ook ik harder worden... Liefs en veel sterkte |
|
Over dit gedicht
| Auteur: remie | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 11 juni 2006 | ||
| Thema's: | ||