in myn leven
in myn leven
probeer ik niet te beven
maar het gevoel doet zo'n pyn
dat ik wel door moet leven

Tijden zijn veranderd
tijden van pijn
onnozel langs myn gedachten voorbijgegaan

tranen uit de hemel
zo langs de stille oceaan
tranen uit de bittere woestijn

gevoelens die me roepen
o het doet zo'n pijn onder me voeten
net of ik niet meer kan staan
nadat verschikkelijke dingen my pijn hebben gedaan

maar vaak dacht ik na
dat na regen zonneschijn zou komen
maar ik had het mis
want ik heb me diep vergist

in myn leven
in myn leven
probeer ik niet te beven
maar het gevoel doet zo'n pyn
dat ik wel door moet leven


De dingen zijn allang gebeurd
toch komen ze vaak weer terug
toen hebben ze myn hart flink gescheurd
wat nog nooit eerder was gebeurd
nu zijn het maar herinneringen
Opgestapeld in een hoekje
Verscheurd uit een boekje
met als ingrediënten een druppel water
die langzaam wordt gevormd in het oog
en daarna van myn zachte wangen afloopt
maar toen die dingen op gang liepen
was het juist het mes dat door me hart heen kroop
want inderdaad ik werd zo klein
dat ik ging zeggen: o wat een hevige pijn!

in myn leven
in myn leven
probeer ik niet te beven
maar het gevoel doet zo'n pyn
dat ik wel door moet leven


beelden vervagen hier en daar
zonder vader de toekomst beyken
mensen ergeren aan de dingen die ik laat beindigen
ik blijf hier en daar beschrijven
wat me zo'n pyn doet van binnen
zo versopt in me problemen
en met enige leegte ga ik de toekomst in
zonder maar iets te weten !

in myn leven
in myn leven
probeer ik niet te beven
maar het gevoel doet zo'n pyn
dat ik wel door moet leven