de laatste witte duif
terwijl ik de witte duif zijn vrijheid gaf
vervlogen ook mijn verlangende dromen
per ongeluk trap ik op een huisjes slak
die knarsend een eind aan zijn bestaan vindt
mijn ogen dwalen door een woud van bloemen
een dikke papaverknop die niet ingekerfd is
geeft me de nodige natuur drugs om stil
in mijn eigen eenzame wereld door te gaan
ik wilde leven in een wereld van liefde
onbezorgd met jou arm om mijn schouder
uit het zicht vloog de duif om nooit meer terug
te keren naar het warme nest van genegenheid
Reacties op dit gedicht
| Will Hanssen: | Maandag, juni 12, 2006 13:25 |
| Prachtig je gevoel onder woorden gebracht Remie, ik denk dat de duif nog wel terug komt.... Liefs, Will |
|
| m@rcel: | Maandag, juni 12, 2006 12:20 |
| droefig....maar zo prachtig mooi verwoord Liefs m@rcel |
|
| hiljaa: | Maandag, juni 12, 2006 11:52 |
| een papaver een prachtige bloem! spijtig dat hij niet geplukt kan worden! knufliefs--hiljaa-- |
|
| Anneke van Dijk-Ploeg: | Maandag, juni 12, 2006 09:13 |
| liefde houd je vast met open handen.. die duif komt wel terug!! namasté, An |
|
| Raira (Ria): | Maandag, juni 12, 2006 08:16 |
| weer erg veelzeggend en droevig maar mooi verwoord liefs knuff Ria |
|
| sunset: | Maandag, juni 12, 2006 07:56 |
| Prachtig verlangend droef mooi jouw gevoel verwoord. Liefs en warme knuf, sunset |
|
| Artifex: | Maandag, juni 12, 2006 07:25 |
| Prachtig maar droef... Liefs, Artifex. |
|
| H.J.: | Maandag, juni 12, 2006 06:53 |
| weer prachtig neergezet Janny. compliment. kussie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: remie | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 12 juni 2006 | ||
| Thema's: | ||