hartslag uit de dood
Zowaar ik in men bed lag
Te denken zoals altijd
Zag ik in de duisternis van de ruimte
Meer dan de variaties schaduw
Ik zag vormen, vreemd van het gekende
Wazig en haast droomachtig fictief
Maar toch ongelooflijk waar en aanwezig
Menselijke vormen
Doch doorzichtig en geruisloos
- Nieuwsgierigheid overheerste de angst -
Mijn pogingen tot taal en spreken
Werden verbroken door afwisselend gefluister
Antwoorden van geesten in leven…
Het vergt een groot vertrouwen
Mij nu te geloven
Maar als je gelooft in de ziel van elk wezen
Voel je zonder twijfel de aanwezigheid
Van een ooit verloren naaste…
Te denken zoals altijd
Zag ik in de duisternis van de ruimte
Meer dan de variaties schaduw
Ik zag vormen, vreemd van het gekende
Wazig en haast droomachtig fictief
Maar toch ongelooflijk waar en aanwezig
Menselijke vormen
Doch doorzichtig en geruisloos
- Nieuwsgierigheid overheerste de angst -
Mijn pogingen tot taal en spreken
Werden verbroken door afwisselend gefluister
Antwoorden van geesten in leven…
Het vergt een groot vertrouwen
Mij nu te geloven
Maar als je gelooft in de ziel van elk wezen
Voel je zonder twijfel de aanwezigheid
Van een ooit verloren naaste…
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Dinsdag, december 11, 2001 02:13 |
| Ik zou je wel willen geloven... Vormen, vreemd van het gekende, meer dan de variaties schaduw... dat klinkt heel aanschouwelijk. |
|
| Albrecht Paul: | Maandag, december 10, 2001 15:59 |
| ...voel je zeker ooit de aanwezigheid van een verloren naaste. Zo zeg je minder stellig dat het ene uit het andere volgt. Prachtig en suggestief gezegd. Spannend! |
|
Over dit gedicht
| Auteur: BlackBecks | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 09 december 2001 | ||
| Thema's: | ||