Even pauzeren
Mijn ogen zijn gesloten,
terwijl de muziek van een oude zanger,
mijn oren verwent met zijn mooie klanken.
Denk ik aan de gebeurtenissen
van het grijze verleden.
Zo krijg ik weer zin in mijn leven,
dat door zoveel evenementen zijn getekend.
Soms minder goede en ook wel beste.
Maar de ruines kunnen me gestolen worden,
want ik kan niet verder leven
met een onvoltooide droom.
Daarom dat ik vandaag gewoon verder ga,
zonder bij het verleden stil te staan.
Want heb ik ook geen recht
om fouten te maken?
Wanneer ik zonder falen kan leven
moet ik sterven zonder roem.
En zal mijn naam niet verder leven,
op al de lippen van mijn bewonderaars.
Reacties op dit gedicht
| switi lobi: | Dinsdag, juni 13, 2006 08:57 |
| Ik sluit me bij remie aan lieve Bert..... Dikke kus, liefsliefs...switi lobi |
|
| remie: | Dinsdag, juni 13, 2006 07:16 |
| je moet vooruit bert, kijk slechts even s nachts achterom, leg je tranen in je kussensloop en sta de volgende morgen vrolijk weer op...liefs Remie | |
| sunset: | Dinsdag, juni 13, 2006 07:01 |
| Je moet nooit bij het verleden stilstaan, wel het een plaatsje geven. En dan weer verder gaan in elke nieuwe dag. Treffend, tonend. Liefs en fijne dag, sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Bert Lagom |  
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 13 juni 2006 | ||
| Thema's: | ||