zondag
zondag
Vandaag neem ik afscheid van jou
van jou liefde,jou armen om me heen
jou woorden van trouw.
Vandaag zullen wij elkaar voor het laatst onder ogen zien
een sprankeltje hoop
dat je van gedachten bent veranderd mischien.
Ik ben bang nu..voor wat komen gaat
en dat je mij voor altijd verlaat
rusteloos loop ik heen en weer
want mijn hart gaat zo tekeer.
Nog uren moet ik wachten
het is pas elf uur
en het voelt alsof ik dit niet langer verduur.
verdoofd van pijn begin ik te lopen
en het enige wat ik nu kan doen is hopen.
in gedachten volg ik de weg naar jou
niet wetende wat ik doen ga nou.
plotseling sta ik daar bij jou op het plein
wat doe ik?
ik moet hier helemaal niet zijn.
ik zie je huis, zie je auto staan
en een stem die zegt..tijd om weg te gaan.
maar ik kan niet weg..ik wil hier zijn
hier bij jou doorleef ik mijn pijn.
ik draai me om en wandel met jou
nog een keer zoals toen
ow mijn hart....maar ik moet het doen.
om samen met jou bij een boom neer te strijken
en naar de zilveren glitters op het water te kijken.
ik bewandel met jou weer dezelfde pad als toen
naar de ijzeren brug
ik moet het doen.
daar staan we weer ik voel jou aanwezigheid
ik hoor kinderstemmen
ze klinken verblijd.
ik loop langzaam terug
tis nog lang geen tijd
mijn lieve god ..ik ben je kwijt.
we spraken af om twee uur bij de toren
tussen het feestlawaai van voetbal
ik wil daar niet zijn
ik wil het niet horen.
lieve schat ik kan nu echt niet langer wachten
want de liefde is geboren.
met kloppend hart maar vastbesloten
loop ik naar je toe
op alles voorbereid
ik ben zo moe.
juliet.
Over dit gedicht
| Auteur: **juliet** | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 13 juni 2006 | ||
| Thema's: | ||