illusioneer
illusioneer
ik illusioneer bruggen
wandel er met zekerheid
overheen
maar onderweg
mis ik grond onder mijn voeten
een brug? die is er geen
het is als het vallen van een waterval
zonder dat hij ooit stopt
of een emmer die overloopt
met tranenzeeën volgepropt
eens -dat weet ik zeker-
zal de intensiviteit van mijn pijn
afnemen
want ook dit verdriet
hoort bij wie ik ben – mijn zijn-
lachen mag ik doen
dat is wel geaccepteerd
maar janken of schreeuwen
is mij nooit geleerd
L!@
Reacties op dit gedicht
| dolphingirl: | Dinsdag, juni 13, 2006 21:42 |
| heel mooi geschreven liefs dolphingirl |
|
| Artifex: | Dinsdag, juni 13, 2006 20:32 |
| Rakend... Liefs, Artifex. |
|
| Klaes: | Dinsdag, juni 13, 2006 19:41 |
| gelukkig is vriendschap geen ilussie groet/klaes |
|
| mums: | Dinsdag, juni 13, 2006 19:38 |
| gaan we samen op schreeuw en jankles. knuf liefs mums |
|
| I am me: | Dinsdag, juni 13, 2006 18:19 |
| heel mooi.. heel puur en echt.. liefs, | |
| elze: | Dinsdag, juni 13, 2006 17:48 |
| zullen we samen? | |
Over dit gedicht
| Auteur: Lia van der Fluit | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 13 juni 2006 | ||
| Thema's: | ||