deze levensles
Ik wiegde het laken
en droeg het gelaat
waarover ze spraken
doch het was te laat
Mijne wens dat eens
de uwe was
is speelser dan de muze
dat voorbij was heel alras
tomeloos vormt de dal
de afgrond waarin ik val
gestoord en ongeweten
is het mijn ziel
dat wordt vermoord
het schuilen ben ik o zo moe
het riet dat me snijdt
is scherper dan het mes
vooralsnog ontmoet ik de
meester van deze levensles
kriekske: | Woensdag, juni 14, 2006 21:41 |
wijze meesters van een wijze levensweg zou ik ook wel eens willen vinden.... maar jij en ik wij doen simpelweg gewoon ons best... liefs |
|
hiljaa: | Woensdag, juni 14, 2006 20:00 |
moe in schuilen weet niet meer waar en hoe ik me verbergen kan heb zin om te huilen geeft opluchting, it is van groot belang ook zing ik een lied blaas soms hoog van de toren begeleid doot het ruisen van het riet eenieder mag het horen (laat het riet je niet snijden maar begeleiden!) knufliefs--hiljaa-- |
|
_Zonneschijn_: | Woensdag, juni 14, 2006 07:02 |
Het is nog nooit zo donker geweest of het wordweer licht het dal is nog nooit zo diep geweest dat je er niet uitgeraken kan mijn levensles voor jou is dat jij een prachtige man bent met een hart van goud en vergeet èèn ding nooit gestoord ben jij helemaal niet alleen een verleden draag jij mee waaruit ik hoop dat je eens geraken zal! Liefs |
|
ben.k: | Dinsdag, juni 13, 2006 20:45 |
Neen, ''t hart is vol verhalen Vol zangen mijn gemoed Maar ''k dierf de lucht der dalen , Die ''t lied ontluiken doet. (1854) * |
|
L!@: | Dinsdag, juni 13, 2006 20:32 |
er zijn nog zoveel rietkragen.. man oh man.. vertel mij wat.. laifs,, | |
Klaes: | Dinsdag, juni 13, 2006 19:39 |
jawel het leven is soms een rietkraag.. groet/klaes |
|
m@rcel: | Dinsdag, juni 13, 2006 18:22 |
hele mooie deze levensles elze schitterend geschreven Liefs m@rcel |
|
remie: | Dinsdag, juni 13, 2006 18:13 |
al doende leert men...liefs Remie | |
Auteur: elze | ||
Gecontroleerd door: Sunflower | ||
Gepubliceerd op: 13 juni 2006 | ||
Thema's: |