(Lr) Vaarwel mijn teddybeer.
Zij kust hem niet langer slaapwel
soms reiken haar lippen niet zo ver
of is ze te bang zijn vacht te scheuren
en gelooft niet in kinderspel
Want hij past niet in haar interieur
voelt zich amper thuis tussen juwelen
en neemt zijn spullen mee naar ergens
achter de hoek van de kamerdeur
Hoewel ze zijn naam al vergeten is
wuift hij haar toch een afscheid toe
en snuit de herinneringen weg
die ze hem schreef als verbintenis
Pluche bij de prullenmand
Reacties op dit gedicht
| secret_of_me: | Vrijdag, juni 16, 2006 21:49 |
| mooi geschreven:) ik voel het teddybeertje bijna :):):D knuffels zijn om herinnert te worden en om later op terug te kijken en te denken aan je fijne jeugd... liefs hester:) |
|
| Mathilde: | Dinsdag, juni 13, 2006 21:28 |
het is echt lief en zacht. je kunt er een hoop uithalen! kus, mathilde |
|
| ongeslachtelijke voortplanting: | Dinsdag, juni 13, 2006 21:07 |
| voluminieus in al zijn glorie |
|
| nippy: | Dinsdag, juni 13, 2006 20:38 |
| prachtig.....liefs | |
| switi lobi: | Dinsdag, juni 13, 2006 20:29 |
| Ooooooo......wát mooi! Liefsliefs, switi lobi |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Saralien. | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 13 juni 2006 | ||
| Thema's: | ||