in staat tot
Ik had niet echt verwacht
dat je me zou begrijpen
Alleen gehoopt
dat mijn liefde
niet zo gek was
En ik maakte sprongen over sloten
Nu val ik
alleen maar meer
En harder
Ik vergat hoe koud en pijnlijk die bodem was
Ik durfde altijd maar alleen
over het randje van de put te kijken
Maar nu ik er midden inlig
Blijft er nog weinig
van mijn wereld over.
En ik sterf een beetje.
Reacties op dit gedicht
| Morbidden Flower: | Zaterdag, juni 17, 2006 17:05 |
| owja, die ketting ^^ pfff... kmis je... ik heb hier al een paar dagen een brief voor je liggen... kmoet hem nog opsturen... =$ maar je krijgt hem zeker :) ik hou van jou, nog steeds!! forever your sister... xx |
|
| Morbidden Flower: | Vrijdag, juni 16, 2006 20:27 |
| oww.... dit raakt.... doet me een plezier dat je me ketting draagt(ik vraag me af, of ik je eil. een soort ketting heb gegeven =$) is al zo lang geleden...*zucht* ik hgou nog steds van je, mijn lieve kleine zusje... xx |
|
| L.Bert: | Donderdag, juni 15, 2006 08:46 |
| Hei, wie schrijft hier zo mooi? We sterven allemaal iedere dag een beetje... | |
| vivika: | Woensdag, juni 14, 2006 09:17 |
| alleen jij kan zo rakend schrijven...bizonder mooi geschreven lieve iza dikke zoen |
|
Over dit gedicht
| Auteur: traankoe | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 13 juni 2006 | ||
| Thema's: | ||