voor ik het beeld echt had kunnen vangen
een flauwe zon scheen, geweldig was het licht
er lag een schaduw op je bruin getinte wangen
Daarbij zag ik niet je traan, die uit je ooghoek liep
je probeerde een lach te toveren rond je mond
de pijn van binnen bleef zitten daar waar het
ooit losgelaten was, je zijn is heftig verwond
Je blijft dwalen in een wereld van analoog
jou negatief blijft hangen in de donkere kamer
durft de stap niet naar het digitaal te nemen
en zo word je in deze wereld steeds eenzamer
De achtergrond moest nog aan gewerkt worden
de belichting bijgesteld, geduld daar komt het op aan
het moment, de vibratie tussen model en fotograaf
alles leek eventjes goed op gesteld te staan
Het kreeg geen kans dit beeld te perfectioneren
al stoei ik nog zo met diafragma en sluitertijd
elke verkregen pixel had ik kunnen bewerken
je liep te vroeg mijn beeld uit, ik ben je kwijt
H.J.: | Woensdag, juni 14, 2006 13:09 |
Prachtige beeldspraak. Schitterbaar dicht. knufff H.J. |
|
m@rcel: | Woensdag, juni 14, 2006 13:01 |
Weer voelbaar mooi geschreven door jouw Remie maar eens komt de ware voor jouw...echt waar... Liefs m@rcel |
|
mums: | Woensdag, juni 14, 2006 11:43 |
weer voelbaar mooi, je teleurstelling, beschreven. Komt wel weer meid. liefs mums |
|
Jannie Hoogendam: | Woensdag, juni 14, 2006 11:04 |
Wow!!! Schitterend gedicht liefs Jannie |
|
switi lobi: | Woensdag, juni 14, 2006 10:51 |
Jouw perfecte model komt wel lieverd........ Dikke kus, liefsliefs....switi lobi |
|
hiljaa: | Woensdag, juni 14, 2006 10:46 |
niet wanhopen een fotograaf moet zeker gedult hebben! knufliefs--hiljaa-- |
|
Mathilde: | Woensdag, juni 14, 2006 10:31 |
wow... mooi gedaan! liefs, mathilde |
|
sunset: | Woensdag, juni 14, 2006 09:58 |
Maar vangt de lens uiteindelijk niet telkens weer een nieuw beeld, nog mooier, nog scherper. Dat zou jij toch moeten weten. Voelbare verwoording weer van jou. Liefs en mijn genegenheid, sunset |
|
Auteur: remie | ||
Gecontroleerd door: Innerchild | ||
Gepubliceerd op: 14 juni 2006 | ||
Thema's: |