Als een mens vergaat
Als
een mens stil uitdooft
als een kaars
Als zijn geest verdwaalt
in de leegte van het niets
Zijn lichaam nog even
verderleeft
als een lege huls
dan is dat extra zwaar
voor haar
die verder
zorg geeft
Maar zij heeft geen keuze
want de liefde
woont in haar hart
En als hij je nog
zou herkennen
wanneer het zover is
zou hij je zeker bedanken
met liefhebbende
en troostende
woorden :
Als ik doodga
hoop ik dat je erbij bent
dat ik je aankijk
dat jij mij aankijkt
dat ik je hand nog voelen kan
Dan zal ik rustig heengaan
dan hoeft niemand verdrietig te zijn
dan ben ik gelukkig
* * *
Dementie 2
Reacties op dit gedicht
| remie: | Woensdag, juni 14, 2006 18:49 |
| ik weet zo goed wat je bedoelt in je gedichten....leven valt niet altijd mee, zelfs niet als de dood pijn verlicht....liefs Remie | |
| Odleift: | Woensdag, juni 14, 2006 18:35 |
| Het is helemaal juist wat je daar verteld. Ik vindt het een straf stukje emotie, op een manier die mij niet zou lukken. Ga zo door. | |
Over dit gedicht
| Auteur: troebadoer | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 14 juni 2006 | ||
| Thema's: | ||