In afwachting wandelend door lege straten
Kleine bespieders die me van achter deuren aanstaren
Veilig achter het hekwerk van hun eigen wereld
Durven ze met ongekende zekerheid
Over al mijn fouten te praten

Raam na raam toont mij bleke gezichten
Die al staand voor een difuse spiegel
Niet zien wat ik zie, lege ogen en/of zielen
Donker omrand met al hun verplichtingen
Ik, ik lag om mijn reflectie

Al ben ik bekend met het bedrog van de optiek
Die niet echt ervaart dat ik aan zilveren laagjes gelijmd
Mijn ego, mijn ik verlies
Want ik, ik lag om geen reflectie

In een wereld waar alles is wat het zich doet blijken
Is aan de zelfde wetten onderhevig, niets wat het lijkt
Ja ik, ik lag om nog een reflectie

Walg niet van me maar neem me zoals ik ben
Of op zijn minst zoals ik had willen zijn
Zodat we net als de rest, gezellig samen
Kunnen creperen van de pijn
En onze dromen achterlaten waar het echt was
Met weemoed terugdenkend aan wat we zijn vergeten
En met tranen op de wangen ons wentelen
In de met haat gevulde leegte
Ik, ik zie geen reflectie