Een ogenblik
Wederom sta je op
om mij in de ogen te kijken
en ik zie je diepte als universum,
een flikkering die mij naar
sterren doet vermoeden
Ik kan jou houden als het water
dat steeds door mijn vingers glipt,
ongrijpbaar maar toch gevoeld
in mijn klamme handen
Ik weet niet wat je in mijn
ogen denkt te zien
Schaduwen en glans sieren
mijn diepste gelezen ik
En een glans schijnt jou
ook in de ogen want je weet,
je kan me houden als het water
dat steeds door je vingers glipt
Maar wees niet bang,
dit is enkel een verlegen even
waarin zoveel gebeurt
Reacties op dit gedicht
| nippy: | Woensdag, juni 14, 2006 23:47 |
| heel mooi... | |
| Dirk Hermans: | Woensdag, juni 14, 2006 23:15 |
| mooi verwoord groetjes Dirk |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Tinne Verbeek | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 14 juni 2006 | ||
| Thema's: | ||