ik zag schimmen
het is nog steeds
zo vreemd
mijzelf in de spiegel
te aanschouwen
wil wel kijken
maar ook weer niet
doet het mij goed
of wellicht berouwen
je weet wel wat ik bedoel
zal ik op die kop lijken
die ik ergens zwevend
boven mijn schouders voel
laatst keken schimmen
heimelijk mee
wilden mijn ogen sluiten
naar believen
kom wees toch gedwee
wij weten veel beter
hoe voor jou te kijken
al was het maar
ons te gerieven
plots drong tot mij door
dat mijn bril ontbrak
op het reflecterend schilderij
ik zag een tevreden mens
nadat het uitzicht was hersteld
het stelde mij dadelijk
op mijn gemak
ja, wat was ik blij
voor even
had ik mijzelf gekweld
Reacties op dit gedicht
| Hilly N: | Woensdag, oktober 10, 2007 19:45 |
| Grappig deze. Lieve groet, Hilly |
|
| sunset: | Donderdag, juni 15, 2006 09:25 |
| Heerlijk geschrijf weer van jou Hans. Ik las het graag. Liefs en fijne dag, sunset |
|
| switi lobi: | Donderdag, juni 15, 2006 09:15 |
| Hahaha, wat mooi en leuk gedaan, ik herken het wel, mijn schimmenrijk wordt ook steeds groter zonder bril.......Heerlijk Julius! Liefsliefs, switi lobi |
|
| Dirk Hermans: | Donderdag, juni 15, 2006 08:36 |
| leuk neergezet groetjes Dirk |
|
| chocaatje: | Donderdag, juni 15, 2006 08:28 |
| Hahah nou zou mij ook kunnen overkomen.Liefs mieke | |
Over dit gedicht
| Auteur: julius dreyfsandt z.s. | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 15 juni 2006 | ||
| Thema's: | ||