toch knielde ik neder
Ik vergeet je nooit
al draag je op je rug
nog de wijnstokken
waarmee wij de zomer
dachten te bevruchtten
De druiven staken blauw
op het donker van de grond
of was het paars in
de gloed waar ik je vond
als schaduw versteend
bewoog jij amper meer
je adem was mijn hoop
en toch knielde ik neder
en wenste mij ook dood
hiljaa: | Donderdag, juni 15, 2006 16:25 |
droef ......stil even! knufliefs--hiljaa-- |
|
L!@: | Donderdag, juni 15, 2006 15:58 |
heftig Elze.. vooral ook beeldend verwoord.. enne.. niet meer onder mijn account reageren..grrrr...anders gooi ik snachts een emmer water over je heen! doekeltje, mij |
|
L!@: | Donderdag, juni 15, 2006 15:46 |
hmmmm wat zalle ik hier nou bij neerzette... doekel laifs L!@ |
|
~MeLoDy~: | Donderdag, juni 15, 2006 12:44 |
wow... prachtig! gr. MeLoDy |
|
sunset: | Donderdag, juni 15, 2006 12:40 |
Wohw! Chapeau voor dit stukje poëzie. Liefs en warme knuf, sunset |
|
Aquarel: | Donderdag, juni 15, 2006 12:35 |
Beeldschoon gedicht... Groetjes, Aquarel |
|
L.Bert: | Donderdag, juni 15, 2006 12:29 |
Heel mooi gedicht. | |
remie: | Donderdag, juni 15, 2006 12:25 |
schitterend elze, graag gelezen....(mijn naam)...liefs Remie | |
_Zonneschijn_: | Donderdag, juni 15, 2006 11:45 |
Stilmakend maar zeer prachtig verwoord! Nu en ik er even niet ik ga Lorenzo van school halen! Liefs |
|
Auteur: elze | ||
Gecontroleerd door: Sunflower | ||
Gepubliceerd op: 15 juni 2006 | ||
Thema's: |