bij de bushalte
Bij de bushalte zie ik een meisje staan
In haar ogen blinkt een traan
Haar ogen zeggen dingen
Die haar mond niet kan zeggen
Haar ogen vertellen dingen
Die woorden niet uit kunnen leggen
Niemand weet wat ze voelt
Niemand weet wat ze echt bedoelt
Iedereen ziet haar lachen en praten
Haar grote verdriet heeft niemand in de gaten
Haar vrolijke lach is maar schijn
Ze wil niemand tot last zijn
Bij de bushalte zie ik een meisje staan
Over haar wangen rolt een traan
De bus nadert met een piepend geluid
Nog 1 keer kijk ik naar mezelf in de etalageruit...
Reacties op dit gedicht
| In_My_Shadow: | Donderdag, juli 13, 2006 21:17 |
| Heel erg herkenbaar. Het voelde alsof ik dat meisje was. Mooi geschreven Sterkte |
|
| Jusst.: | Donderdag, juni 15, 2006 20:28 |
| Het lijkt wel alsof je gedwongen bent een masker te dragen, wnt als je jeverdriet wel uit stel je je aan..=( | |
| QueenBee: | Donderdag, juni 15, 2006 13:12 |
| Je schrijft zo mooi.. maar zo droef over je zelf.. Meisje.. wil er voor je zijn... wil je l iefde schenken.. xx |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Toosdoosvriendloos | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 15 juni 2006 | ||
| Thema's: | ||