woorden
ze waren ongemeend,
even uit het hart geleent.
woorden die mij maar even raaken mochten,
doelloos toch naar mijn hart zochten.
nu er weeken zijn verstreken.
die geloof me, eeuwen leeken.
nu het allemaal verdwenen is,
weet ik dat ik ze neit mis.
hoop, pijn, en teleursteling,
is alles wat ik er van ontving.
ja alles wat jou worden mij hebben nagegeven,
is de weet,
dat ik zonder jou beter kan leven.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: dr0mertj* | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 15 juni 2006 | ||
| Thema's: | ||