Ik wil je zeggen wat ik voel,
het je uitleggen tot je precies weet wat ik bedoel.
Maar mijn woorden weten niet hoe,
en als er geen woorden zijn klap ik toe.
Je weet niet wat ik denk, je weet niet wat ik wil,
want als jij er bent is het stil.
De stilte sleurt je mee naar de oneindige onzekerheid,
en dat is niet wat ik wil, want ik wil je niet kwijt.
Ik wil je gewoon zeggen zodat je weet,
dat als ik je kwijt ben ik je nooit vergeet.
En vergeven zal ik mezelf nooit,
maar ik weet dat mijn woorden komen, ooit.
Dus ik hoop dat je wacht,
zodat ik zie dat je weer lacht
en je weer hevig naar het leven smacht.