Mijn leven?

Een leven vol verdriet,
Beter verdien ik niet,
Een leven vol verdriet,
En niemand die het aan me ziet...

Verscholen achter een brede lach,
Omdat ik van mezelf niet huilen mag,
Verscholen achter een brede lach,
Bang dat iemand mijn verdriet in mijn ogen zag...

Elke dag en elke nacht,
Huil ik stiekem...heel zacht,
Elke dag en elke nacht,
Niemand had dat achter me verwacht...

Dat ik kapot ga van verdriet,
En zelf vind dat ik dit leven zo verdien,
En zelf niet snap waar mijn bestaan voor dient.

Geschreven door

--> Deesje <--

Reacties op dit gedicht

--> Deesje <-- vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

*_Romy:	Maandag, juni 26, 2006 13:32
jullie schryven echt goede dingen ;) ik heb dit gedicht gebruikt voor nederlands project echt heel mooii gedicht ! blyf vooraal doorschryven :D

opgever:	Donderdag, juni 15, 2006 20:43
Herken dit in mezelf van nog een jaar geleden. Alles veranderd, daar ben ik zeker van. En jij verdient het niet, een leven vol verdriet.£ Groetjes Raissa ps: als je wilt praten mag je me altijd mailen.

Over dit gedicht

Auteur: --> Deesje <--
Gecontroleerd door: benji
Gepubliceerd op: 15 juni 2006
Thema's: [Verdriet] [Angst] [Dood]