Een kind genoemd
Als het te wensen valt
had ik het al lang gewenst.
was ik een paraplu
als het regende en ook andersom;
regende als jij open ging.
begin hier niet zomaar met leven
zonder meer en zonder te slikken
want deze rug loopt niet voor niets
een mens af dal in, steeds maar
dieper, dit is pijn en vreet aan mij.
erger: zo is er een kind genoemd
naar mij, die af en toe toneelverschijnt
het ijle in zichzelf bezingt, een schaduw
in een kamer met uitzicht naar later.
Reacties op dit gedicht
| Hannepon: | Zaterdag, juni 17, 2006 19:20 |
die ''wordt'' moet natuurlijk word zijn.. aiai :) |
|
| Hannepon: | Zaterdag, juni 17, 2006 19:20 |
| ik wou toch even zeggen dat ik nog steeds sprakeloos wordt van jouw poëzie.. hoe je hier die strofen en woorden (van het begin tot het einde) aan elkaar hangt, is gewoon prachtig! hoed af voor dit, silke x |
|
| Scatterbrain: | Vrijdag, juni 16, 2006 17:53 |
| gelukkig schijnt de zon vandaag toch mooi |
|
| nippy: | Donderdag, juni 15, 2006 21:31 |
| triest maar erg mooi...liefs | |
| Mathilde: | Donderdag, juni 15, 2006 21:30 |
om even stil te vallen. geweldig! liefs, mathilde |
|
| remie: | Donderdag, juni 15, 2006 20:14 |
| triest....liefs Remie | |
Over dit gedicht
| Auteur: Zilke | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 15 juni 2006 | ||
| Thema's: | ||